Dam tot Damloop 2023

De Dam tot Damloop behoort tot mijn favoriete wedstrijden van het jaar en ik had er best wel zin in. Afgelopen zondag zou het een warme editie worden en daar baalde ik van te voren behoorlijk van. De week ervoor liep ik de Fish Potatorun (8 EM) in 29 graden en dat werd een bijzondere race met een gemiddelde per kilometer waar ik nou niet echt iets mee opschoot om mijn vorm uit af te lezen na mijn vakantie van 6 weken naar Australie. De Fish Potatorun was een goeie motivatie om de hardloopschoenen een paar keer per week aan te trekken. Ik genoot er met volle teugen van maar liep de tempo’s toch een stuk rustiger en hield me door lastige wegen en verkeer niet helemaal aan het schema. Niet omdat ik dat niet wilde, maar het was niet haalbaar om alle trainingen volgens schema af te werken. Maar ondanks dat liep ik wel 5 keer per week en daar was ik ook heel blij mee. Ik voelde me heel fit en uitgerust. Na een lange terug reis, een jetlag en 28 graden werd het dus niet de race waar ik op hoopte.

Daarom baalde ik enorm dat het tijdens de Dam tot Damloop ook weer behoorlijk warm zou zijn. Voor de recreanten werden er dingen aangepast zoals geen klokken die aan zouden staan, extra drankpost en er zouden geen uitslagen getoond worden. Voor de wedstrijdlopers was alles zoals het altijd al was. Gelukkig wel, anders was ik er ook niet heen gegaan. Achteraf viel het weer echt reuze mee en regende het zelfs en liep de temperatuur niet zo hoog op als dagen van te voren was aangegeven. Aan de start was ik dan ook echt blij dat het weer voor ons lopers gunstig uitpakte. Maar nog steeds had ik geen idee op welk tempo ik weg zou gaan en doordat je nu eerder dan normaal de tunnel in gaat is het al helemaal niet te peilen.

Ik had me voorgenomen pas bij km 3 te kijken hoe het zou gaan. Op dat moment kan ik nog wel een beetje rekenen en liep ik ongeveer 4:05 per kilometer en dat liep super goed, ik besloot dit tempo tot 5 kilometer vol te gaan houden. Daarna kon ik altijd nog gas terug nemen, maar dit was gelukkig niet nodig. Het liep heel goed en ondanks dat ik veel alleen liep kon ik het tempo goed volhouden. Tot 10 kilometer ging het heel goed en ontspannen. Maar waar ik vorig jaar na 10 kilometer kon versnellen was dat nu niet het geval. Ik voelde dat versnellen hard werken zou worden, dus proberen dit tempo lekker vol te houden. Bij 12 kilometer ging het wel wat moeizamer, snel een gelletje erin en proberen toch het tempo vast te houden. Dit lukte tot mijn verrassing ook nog en dat gaf wel vertrouwen voor de laatste 4 kilometer. Ik besloot deze echt per kilometer te gaan lopen en dat maakte het toch net iets makkelijker. Ik merkte duidelijk dat het duurvermogen er niet goed genoeg in zit om dit tempo op langere afstanden te lopen. Maar ik kon nog steeds het tempo halen en iedere kilometer werd ik daar blij van. Het liep niet heel soepel meer maar echt heel hard werken hoefde nou ook weer niet qua conditie. Het was meer dat mij benen stram werden en dat ik daardoor houterig ging lopen.

Al met al kwam ik een minuutje langzamer dan vorig jaar over de finish, 1:05.54 minuten (4’04 p/km). Het verschil is wel dat ik vorig jaar in voorbereiding was voor de marathon en het dan “maar 16 kilometer” is en dit jaar klonk het als heel veel kilometers. Vorig jaar liep ik in een heel mooi groepje samen met mijn loopmaatjes en dit jaar liep ik vrijwel alles alleen. Kortom ik ben heel erg blij met dit resultaat. Vooral omdat het na 10 weken weer de eerste echte wedstrijd is die ik liep. Leuk weetje is dat ik ook nog 2e dame ben geworden in de 40+ categorie, ook dat blijft leuk!