En dan zijn we alweer bijna één week verder, vorige week om deze tijd waren de zenuwen al lichtelijk aanwezig voor de Fish Potato Run. En nu ben ik alweer goed hersteld van een druk sportief weekeinde. Heb a inmiddels weer een paar trainingen achter de rug en werk alweer toe naar aankomende zondag ‘Dam tot Damloop’. Ik hoop dat de Dam tot Damloop net zo lekker gaat verlopen als de FPR.
Soms voel je al als je uit je bed stapt dat je je goed voelt en er zin in hebt. Na wat whatsapp verkeer met de trainingsgroep werden de zenuwen al iets erger. Ik denk dat iedereen daar last van had want het werd al snel rustig op whatsapp. We hadden afgesproken om om half 1 te verzamelen bij sportshop ‘De Corner’ op Urk. Daarvoor had kapsalon Hairline mijn haar nog even snel ingevlochten en ik had daar nog snel een bakje koffie gedronken. Dit is een gewoonte voor een race, of zeg maar een bijgeloof…
Bij ‘De Corner’ was het een gezellige drukte, maar voor dat we het wisten was het tijd om warm te gaan lopen. Lekker over de dijk langs het water. Heerlijk, even wat oefeningen en versnellingen en weer terug naar ‘De Corner’ voor een laatste sanitaire stop en een halve banaan.
Daarna rustig naar de haven gewandeld en nog lekker wat gepraat met andere lopers. Gelukkig waren de zenuwen alweer aardig gedaald wat toch wel erg lekker is. Op naar het startvak en voordat we het wisten moesten we al aftellen vanaf 25! Het startpistool deed het namelijk niet.
De bedoeling was dat we ongeveer 4’00/4’05 per km zouden gaan lopen. Dus vooral niet te snel starten. We liepen met een mooi groepje waaronder mijn loopmaatjes Éugene, Maurice, Tjerk en Jeroen. De eerste km riep Wilbert de tijd door en liepen we al mooi op gewenste tempo. De eerste 5 km liepen echt te lekker voor mij, voor anderen uit het groepje liep het toch iets anders. Net voor Tollebeek bleef ik met Éugene over. Wauw, wat een volk in Tollebeek! Het lijkt alsof je gewoon even sneller gaat lopen door de aanmoedigingen. Ook hoorde ik Ben nog schreeuwen en net na Tollebeek stond Ilse mij aan te moedigen ‘Moeder, kom op’. Deze momenten zijn genieten. En nog steeds kon ik genietend lopen en wist ik toen al zeker dat ik een PR ging lopen. Op de 10 km kwamen we door in 40m20sec. En nog steeds liep het lekker en nog steeds samen met Éugene. Op naar de brug! Waar normaal de race voor mij altijd begint met afzien kreeg ik juist nu vleugels en gingen we alleen maar sneller lopen. Ik zag nog een paar snelle mannen voor me lopen die ik nog voorbij wilde. Dit lukte! Daarvoor liep nog een dame die ik ook nog graag voorbij wilde gaan. Dankzij Éugene lukte me dat ook. Kilometer 11 liepen we dik onder de 4 minuten en kilometer 12 zelfs in 3’50 minuten. En toen waren we alweer bij het ziekenhuis waar Éugene het gas helemaal open trok en ik een vergeefse een poging deed om zijn snelheid bij te houden. Helaas lukte dat niet helemaal. Éugene liep een toptijd van 50’55 minuten en zelf finishte ik in een tijd van 51’02 minuten. Voor ons allebei een dik pr, en ook nog eens erg lekker gelopen. Echt super leuk. Daarna kwamen al snel de rest van mijn loopmaatjes en familie binnendruppelen. De meeste ook met een dik PR en anderen met een hele mooie tijd.
En wat een publiek langs de kant. Ik kon niet iedereen een signaal terug geven dat ik hun aanmoedigingen hoorde maar wees er maar zeker van dat ik alles heb gehoord. Super bedankt daarvoor.
Na de tijd kregen we een welverdiende lekkere aardappeltjes en stond mijn familie te wachten met een heerlijk koud biertje. Dit is ook een traditie bij de FPR. Een hele lekkere.
Bij de prijsuitreiking mocht ik het stokje van snelste loopster van de polder overnemen van Agnes Olgers. En heb ik een startbewijs gekregen voor volgend jaar!
De dag eindigde zoals hij begon. Gezellig nog even wat drinken met mijn trainingsmaatjes in ‘t Voorhuys met in gedachten dat ik de volgende dag weer een wedstrijd heb… 🙂
Ik hoop dat iedereen net zoveel van de race genoten heeft als ik. Alles was goed georganiseerd en veel vrijwilligers stonden weer langs de kant. Dikke duim voor de organisatie.
Hieronder een kleine foto impressie met dank aan: Wilbert Mazereeuw, Pim van der Maden, Het Urkerland, Bert Ras, Dinie ten napel, Djurre van der schaaf, Jeroen Vels.
